Iniekcja niskociśnieniowa – zwiększanie wytrzymałości gruntu

Iniekcja niskociśnieniowa

Iniekcja niskociśnieniowa polega na wprowadzeniu do gruntu lub skał spoiwa w celu zwiększenia wytrzymałości gruntów i skał lub uzyskania większej szczelności i ograniczenia filtracji wody. Iniekcję wykonuje się przy odpowiednio dobranym ciśnieniu roboczym oraz wydatku chwilowym zależnym m.in. od własności reologicznych spoiwa w stanie płynnym, rodzaju i stanu gruntu, rodzaju ośrodka skalnego (chłonność). Zazwyczaj ciśnienie iniekcji nie przekracza wartości 20-30 bar. (w skrajnych przypadkach więcej) przy wydatku chwilowym rzędu od kilku do kilkudziesięciu l/min. Iniekcję prowadzi się poprzez odpowiednio przygotowane otwory, wykonane metodami wiertniczymi, z zainstalowanymi rurami manszetowymi lub poprzez otwór tzw. „bosy”. Iniekcje można prowadzić otworami pionowymi, kierunkowymi lub horyzontalnymi. Aby uzyskać odpowiednie ciśnienie iniekcji, stosuje się pakery o różnych konstrukcjach i działaniach pozwalającym, których zadaniem jest utrzymanie ciśnienia iniekcji w otworze. Iniekcja prowadzona jest zazwyczaj w określonych interwałach głębokości, sekwencyjnie od dołu otworu do góry. Głębokość iniekcji zależna jest od możliwości sprzętu wiertniczego. W praktyce wykonywane są iniekcję na głębokości od kilku do kilkudziesięciu metrów, a w określonych przypadkach nawet kilkuset metrów.